در خصوص اثربخش بودن آزمایشگاههای مدارس ایران، پژوهش‌ها نشان داده‌اند که از این نوع فعالیت‌ها به طور وسیع و اثربخشی در آموزش علوم تجربی استفاده به عمل نمی‌آید و یکی از علت‌های اصلی آن عدم وجود یک الگوی مشخص برای برنامه‌ریزی، طراحی، اجرا و ارزشیابی این نوع فعالیت‌ها است. در مدارس نیز وسایل و امکانات لازم برای فعالیت‌های آزمایشگاهی و عملی وجود نداشته و در نتیجه در آموزش علوم تجربی به ویژه فیزیک، شیمی، و زیست‌شناسی که همگی علوم آزمایش محور محسوب می‌شوند، بیشتر به تشریح و بیان حقایق و اصول اولیه شناخته شده علمی پرداخته می‌شود که پس از مدت کوتاهی به فراموشی سپرده می‌شوند.

 از طرف دیگر هیچ‌کدام از آزمایشگاههای فیزیک، شیمی و زیست‌شناسی از لحاظ امکانات و فضا دارای شایط مطلوب نیستند. این امر نشان می‌دهد که در چند سال اخیر توجه چندانی به تجهیز و آماده‌سازی آزمایشگاهی مدارس نشده است و اظهار نظرهای برخی مسئولین آموزش و پرورش مبنی بر جایگزین کردن نرم‌افزارهای رایانه‌ای آزمایشگاه مجازی به جای تجهیز آزمایشگاهها به مواد آموزشی با هدف صرفه‌جویی اقتصادی بر مغفول ماندن بیشتر آزمایشگاههای مدارس دامن زده است.

بر پایه پژوهش های انجام گرفته و با مشخص شدن سطوح انتظارات برنامه درسی از معلم و دانش‌آموز و نسبت آنها با فعالیت‌های آزمایشگاهی، می‌توان به یک راهبرد جامع دست یافت و با یک برنامه‌ریزی دقیق‌تر و علمی‌تر به سیاست‌گذاری و تدوین برنامه فعالیت‌های آزمایشگاهی و شیوه فعالیت دانش‌آموزان و معلمان از مقطع ابتدایی تا دوره پیش‌دانشگاهی همت گمارد. 

در این نشست علمی گروههای آموزشی فیزیک، شیمی، زیست‌شناسی و علوم تجربی دوره آموزش عمومی سازمان‌های آموزش و پرورش شهر تهران و همچنین شهرستان‌های استان تهران حضور بسیار خوبی داشتند و جا دارد تا از همه این عزیزان و مسئولان سازمان‌های ذکر شده تشکر و قدردانی به عمل آید.

متن مصاحبه نشست علمی «جایگاه آزمایشگاه در آموزش علوم تجربی»