گیاهی است علفی و خود رو از تیره گل مینا در نواحی معتدل زمین میروید. روی نهنج دو نوع گل لوله ای و زبانه ای دارد. گل های لوله ای وسط نهنج، زرد و گلهای زبانه ای اطراف نهنج سفید رنگ است. در دامنه کوه ها بلندی آن ده تا بیست سانتیمتر ولی در دشتها و باغ ها تا یک متر میرسد. شاخه های آن سبز و نازک و باریک و منشعب و برگ آن کوچک و باریک اند. اندام مورد استفاده بیشتر گل آن است. طبیعت آن گرم و خشک و از نظر خواص، گیاهی است ملطف یعنی لطیف کننده اعضا و پوست بدن و تحلیل برنده اورام، ترشح عرق و شیر و بول را زیاد کرده و عقب افتادگی دوران جنسی زنان را باز می گرداند. ضمناً خاصیت ضد سم هم دارد. افرادیکه به ورم بیضه مبتلا شده اند می توانند مقداری گل بابونه را با مقداری گل ختمی و آرد جو کوبیده و با شیر گاو لواشک کنند و بر روی ورم بگذارند. ورم را از بین خواهد برد و سایر اوارم نقاط دیگر بدن را که با لواشک ها معمولی دهان باز نمی کنند تحلیل برده و یا دهان آن ها را باز می گرداند. گاهی پودر گل آن را به صورت خوراکی و گاهی بصورت جوشانده مصرف می نمایند. مقدار خوراک از پودر گل آن را به صورت خوراکی و گاهی بصورت جوشانده مصرف می نمایند. مقدار خوراک از پودر گل آن یک مثقال و برای جوشانیدن سه مثقال است.

به گزارش مجله پزشکی دکتر سلام، هرگاه گل بابونه را با چهار برابر وزن آن روغن کنجد مخلوط نموده و در ظرف سربسته ای ریخته و ظرف را در آب در حال جوشیده گذارند تا آب آن تبخیر شود و مواظب باشند که روغن نسوزد و یا اینکه مخلوط را به مدت چند هفته در ظرف شیشه ای سربسته در آفتاب گذارند و دو سه بار روغن را تجدید نمایند روغن حاصل همان روغن بابونه خواهد بود که مصارف درمانی فراوان دارد از جمله ریختن مقداری از این روغن در گوش ثقل سامعه ای را که بر اثر ورم مخاط گوش و اندام های اطراف آن با ورم پرده صماخ برطرف می گرداند و ضماد آن برای درد کمر و نقرس نیز مفید می باشد. چنانچه مقداری گل بابونه را پودر کرده و با عسل طبیعی مخلوط و میل نمایند قوای جنسی را تحریک و تقویت می کند.